Kunnen wij drukke Nederlanders nog wel stilstaan? En wat gebeurt er met ons als we plotseling met die stilstand geconfronteerd worden? In Even lucht wordt mensen op een drukke (werk)dag gevraagd om spontaan op de rug te gaan liggen en te kijken naar de lucht. Ze reflecteren daarbij op hun leven, relaties, dromen en angsten. Zo zien we onder meer een brandweerman, een kippenboer, een klimaatactiviste en een rondhangende tiener die even de tijd nemen om naar binnen te keren. Met een observerende cameravoering zien we hoe zij reageren op dit ritueel van spontane stilstand en bezinning in een wereld die altijd maar doordendert. In deze geconstrueerde maar ontspannen setting wordt een liefdevol en vertederend portret van de Nederlander geschetst die in contact komt met zijn eigen emoties en indirect reflecteert op het thema zingeving. Met de lucht als spiegel voor de liggende mens en met de liggende mens als spiegel voor de kijker is Even lucht een ode aan de kracht van stilstaan.