Gesneuveld
Een filmisch monument van Robert Oey voor soldaten die ver van huis en familie hun leven verloren om in een ander werelddeel vrede te bevechten. Over de families die achterbleven en hun rouw die nooit eindigt.
Gesneuveld gaat over de nabestaanden van de vijfentwintig Nederlandse militairen die in Afghanistan zijn omgekomen en de manier waarop zij met het verlies proberen om te gaan. De film laat zien dat het de nabestaanden de grootst mogelijke moeite kost om de draad weer op te pakken. Maar de film geeft ook een beeld van het Nederlandse leger dat, nadat de eerste soldaat sneuvelde, door is gegaan met de missie.
De een heeft verdriet om de zoon die er niet meer is, de ander mist haar echtgenoot, haar maatje. Sommige nabestaanden zijn boos, boos op Defensie omdat hun zoon door eigen vuur is omgekomen, omdat er fouten zijn gemaakt. Anderen vragen zich af op wie ze boos moeten worden. ‘Het dienen in het Nederlandse leger was zijn leven, zijn droom. Ik was er trots op dat hij ging.’ Sommige zitten met vragen. Ze willen het stoffelijke bewijs. Het Ministerie van Defensie helpt ze daar zoveel mogelijk bij.
Commandant der Strijdkrachten Peter van Uhm begrijpt de mensen die zoeken naar de ontbrekende puzzelstukjes. Hij verloor in Afghanistan zijn eigen zoon. Verdriet verbindt, maar het drijft mensen ook uit elkaar. Sommigen zoeken troost in een nieuwe toekomst. Anderen zoeken steun bij elkaar. Commando’s herdenken hun maatje aan het strand. Op de slechte momenten zoeken ze, denkend aan hun broer of zoon, troost in de wetenschap dat hij écht op zijn plek zat. Uiteindelijk laat Gesneuveld zien dat men weer moet gaan leven. Dat loslaten, hoe moeilijk het ook is, de enige manier is om met dit immense verdriet on te kunnen gaan. ‘Tim zou gezegd hebben: ‘Ga niet bij de pakken neerzitten. Maak er wat van!’
HUMAN – maandag 10 december 2012
