Vierdelige documentaire waarin regisseur Oeke Hoogendijk negen jaar lang de verbouwing en restauratie van het Rijksmuseum volgt. 

Eind 2003 gaat het hoofdgebouw van het Amsterdamse Rijksmuseum dicht om, in de woorden van directeur Ronald de Leeuw, het ‘mooist denkbare kunstmuseum’ te worden. De Spaanse architecten Cruz en Ortiz tekenen voor een groots ontwerp: een gemoderniseerd gebouw met een baanbrekend museaal concept dat in 2008 zijn deuren moet openen.

Hoogendijk volgt Nederlands grootste culturele operatie en leidt ons onder andere langs verbrokkelde muren, ontluisterde architecten, boze fietsers, een genadeloze kunstselectie in het depot en de liefdevolle restauratie van een 16e-eeuws schuttersstuk. Een documentaire over liefde voor kunst, groot en klein denken en een ontluisterende inkijk in Nederlandse besluitvormingsprocedures.

Deze veelbesproken en unieke documentaire beleeft met de uitzending van aflevering 3 en 4 zijn langverwachte apotheose. Nu de grote vernieuwing van het Rijksmuseum bijna is afgerond en de opening nadert, heeft ook de documentaire zijn voltooiing bereikt. Of alle betrokkenen in hun artistieke missie zijn geslaagd, mag het publiek na de opening beoordelen.

De directeur van het Rijksmuseum, Wim Pijbes, stort zich energiek op de bouw, vastbesloten om voor elkaar te krijgen wat zijn voorganger niet lukte. Hij bindt de strijd aan met onwrikbare tegenstrevers, maar ook hij dreigt vast te lopen in een democratische modderpoel. ‘Ik ben meer met fietsers bezig dan met Rembrandt. Dat is mijn lot’, verzucht hij op zeker moment.

Voor deel 3 en 4 kreeg Hoogendijk een Zilveren Nipkowschijf, De Tegel (vakprijs van de journalistiek), de Prix D’Italia (voor deel 4) en de Prix du Meilleur Documentaire op het Festival International du Film Montreal (ook voor deel 4).

De hele serie won een Gouden Kalf en de Archfilmlund Prize in Zweden.

Meer  over Het Nieuwe Rijksmuseum (deel 1 en 2)

NPS – 14 april 2013